بررسی سازگاری دوازده رقم زیتون جهت جنگلکاری به صورت دیم در مناطق کم بازده استان بوشهر

گونه زیتون خوراکی (olea europaea) به لحاظ چند منظوره بودن، به ‌ویژه مثمر بودن و تثبیت بیولوژیکی خاک حائز اهمیت است. در این بررسی در اسفند ماه سال 1377 نهالهای گلدانی دوازده رقم زیتون خوراکی (Olea europaea) شامل: آربکین، زرد زیتون، روغنی رودباری، ماری، میشن، لچیو، لمسکی، شنگه، سبز زیتون، سویلانا، بلیدی و مانزالینا در ایستگاه تحقیقاتی چهوک بخش تنگ ارم شهرستان دشتستان استان بوشهر در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار کاشته شدند. نتایج پس از 10 سال اجرای این پروژه تحقیقاتی نشان داد که بین رقم‌ها از نظر زنده‌مانی، درصد پایه های میوه ده، قطر تاج پوشش و ارتفاع کل اختلاف معنی‌داری در سطح پنج درصد وجود دارد. ارقام لمسکی، سبز، سویلانا، لچیو و روغنی دارای صد در صد و رقم بلیدی دارای کمترین درصد زنده مانی (60) بودند. همچنین ارقام شنگه (5/97) و میشن (75/57) دارای بیشترین و رقم‌های مانزالینا (5)، سبز (5/2) و لمسکی (5/2) دارای کمترین درصد پایه‌های میوه ده بودند. ارقام سویلانا (66/10) و روغنی (78/9) دارای بیشترین و رقم شنگه (55/4) دارای کمترین قطر تاج پوشش (متر) بودند. ارقام روغنی (17/3) و سویلانا (32/3) دارای بیشترین و شنگه (27/2) دارای کمترین ارتفاع کل (متر) بودند. به طور کلی با توجه به شرایط آب و هوایی استان که شامل اقلیم‌های بیابانی گرم شدید تا گرم خفیف است، در صورت عدم وجود محدودیت بافت و املاح خاک، امکان کاشت زیتون وجود داشته و با انجام آبیاری، محصول‌دهی آن دارای توجیه اقتصادی خواهد بود. از سوی دیگر امکان تعمیم نتایج این پروژه در نقاط مشابه استان با کاشت رقم‌های مناسب حاصل از این تحقیق می‌باشد.